Vorige week was de nationale tuinvogeltelling. Ik vind zoiets fascinerend. Mensen die voor het raam gaan zitten met pen en papier en de vogels in hun tuin tellen. Dankzij deze vogelliefhebbers weten we dat de huismus de meest getelde vogel is in onze tuinen. En het was nog lastig ook, door het milde weer waren er minder vogels te zien. De vogels vinden in de bossen nog genoeg voedsel en komen daardoor minder vaak de tuinen in.
Aan mij is zo’n telling niet besteed. Ik kan maar net een koolmees van een merel onderscheiden. Ik herken een roodborstje, een ekster en een kauw, maar dan moeten ze wel aan de bolletjes op ons balkon hangen. Zodra de vogels in de bomen zitten, kan ik ze nauwelijks meer zien.
Afgelopen jaar zat er een uil met jongen in het Gouwebos. Ik had op Facebook hele mooie foto’s ervan gezien. De plaats waar ik zou moeten zoeken was me verteld en op een mooie zondag liep ik met onze hond naar de plek waar de vogels moesten zijn. Ik tuurde omhoog, de bomen waren nog niet volledig in blad en dus zou de moederuil goed te zien moeten zijn. Maar ik zag niets anders dan takken en wat kleine vogeltjes. Ik liep rond de bosjes waar ik naar toe was gestuurd, maar niks hoor. Geen uilen. Iets verderop zag ik een man met fototoestel met enorme telelens omhoog kijken. Zijn blik volgend zag ik de uilen ook. Gelukkig. Nu hoefde ik niet naar huis met de mededeling dat ik de vogels niet had kunnen vinden.
Daarom zijn de webcams van ‘Beleef de lente’ voor mij een uitkomst. Vorig jaar heb ik voor het eerst deze website ontdekt. De vogelbescherming heeft camera’s geplaatst in of bij nesten van 8 vogels. In het begin zijn de nestkasten nog leeg en zie je af en toe een vogel de plek bekijken of het iets is. Maar na een tijdje waren er paartjes te vinden. De ooievaar legde eieren, net als de slechtvalk en de oehoe. Het harde leven in de natuur kwam ook aan bod: nesten bleven leeg, het steenuilvrouwtje vond geen man en de torenvalk at het eigen ei op. Ik vond het prachtig om mee te kijken in het leven van deze dieren. Daarom voor mij geen tuinvogeltelling, maar aftellen tot 1 maart als de camera’s van de vogelbescherming weer aan gaan en ik van dichtbij de vogels kan zien.
Deze column is op 23 januari verschenen op www.inBoskoop.nl
Aan mij is zo’n tuinvogeltelling ook niet besteed maar vind de vogels in mijn tuin wel heel gezellig. Een paar trouwe merels en duiven die iedere morgen wachten tot ik brood strooi, tenminste ik denk dat het steeds dezelfde zijn. Ik hoop ook dat er in het voorjaar weer jonge koolmeesjes in ons koolmezenkastje verschijnen. Ik lees je verhalen heel graag Selma, ga zo door 🙂
leuke verhalen Selma. Super herkenbaar.