Het Luilaktoernooi: één groot voetbalfeest

Zeg tegen een willekeurig iemand, van buiten Boskoop, dat je op zaterdag om drie uur ’s nachts gaat voetballen en hij kijkt je onbegrijpelijk aan. Zeg er dan bij dat het nog heel erg leuk is ook en je wordt voor gek verklaard. Maar elke Boskoper weet wat een feest het luilakvoetbal is. Eerst bij iemand thuis verzamelen en natuurlijk (niet) gaan slapen. En dan midden in de nacht op de fiets naar het voetbalterrein. Onderweg kom je een stroom aan fietsers tegen, allemaal richting Floreant.

Mijn mooiste luilakervaring was toen onze jongste voor het eerst mee mocht doen. Ik was de jaren ervoor wel komen kijken, maar pas vanaf een uur of acht. Hij zat in een team met allemaal vriendjes en ze hadden een prachtige naam verzonnen. Dat jaar deden er zo veel meer teams mee, dat de begintijd naar drie uur was gezet. Uiteraard mocht onze zoon heel vroeg aantreden. Om kwart voor drie gingen we op de fiets. Natuurlijk moest hij zelf fietsen: mijn rijwiel was bepakt en bezakt met koffie, broodjes, koeken, plaids, warme kleding en nog veel meer. Ik zal nooit zijn blije smoeltje vergeten: leuk hè, mama, zo vroeg op pad! Onderweg konden we de muziek al van verre horen en bij Floreant zetten we onze fiets neer tussen de honderden fietsen die er al stonden.

De teamgenootjes wachtten ons met blijde gezichten op. Dit was waar ze al weken naar uit hadden gekeken. Om stipt 3.24 uur ging het fluitsignaal en konden ze eindelijk voetballen. Twaalf hele minuten strijd en toen was het al weer voorbij. Twee uur wachten tot de volgende wedstrijd. Nu moet je niet denken dat die jongens zo midden in de nacht nog even een tukkie gaan doen. Nee, hoor. Er werd een bal gepakt en naast het voetbalveld werd er gewoon door gevoetbald. De ouders zaten met koffie op een plaid te kletsen en te kleumen, de jongens hadden geen last van de kou.
Rond half 6 viel het me opeens op dat de veldverlichting uitging. Geheel ongemerkt was de zon opgekomen. Na vijf partijtjes voetbal, en veel uren genoeglijk doorbrengen met praten en voetbalkijken, was het eindelijk tijd voor de prijsuitreiking.

En daarna naar huis en verplicht een tukkie doen. Een geslaagd voetbaltoernooi zat er weer op, met dank aan de strakke leiding en de vele vrijwilligers.
Luilakvoetbal is gewoon één groot feest.

Deze column is op 30 mei geplaatst op www.inboskoop.nl

Eén gedachte op “Het Luilaktoernooi: één groot voetbalfeest

Laat een antwoord achter aan GewoonHiltje Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.