Weer thuis!

Het is fijn om met vakantie te gaan. Even snuiven aan een andere omgeving, nieuwe gewoonten opdoen en hopelijk een tijdje heerlijk weer hebben. Alles achter je laten en lekker ontstressen. Natuurlijk kunnen we niet zonder onze favoriete gerechten. Dus worden er heel wat potjes pindakaas, pakken hagelslag en pakjes nasikruiden meegenomen op vakantie. Ik kan me nog herinneren dat er vroeger stukken in de krant stonden dat er weer een veel te zwaar beladen caravan van de weg was gehaald. De mensen hadden al hun proviand voor de komende weken meegenomen, tot aan kilo’s aardappelen toe.

Tegen het einde van de vakantie begint het bij mij altijd te kriebelen. Hoe fijn ik de vakantie ook vind, hoe mooi de omgeving, hoe warm het weer, ik ben ook altijd blij om weer naar huis te gaan.
Die opwinding wordt erger naarmate we dichter bij ons huis komen. De urenlange rit in de auto wordt beloond als de heuvels in het landschap langzaam minder hoog worden en je steeds verder kunt kijken. De taal wordt weer Nederlands en de eerste Hollandse bestemmingen staan erop: Breda, Bergen op Zoom, Rotterdam.

Met het passeren van het bordje Nederland wordt het asfalt een stuk beter. Vroeger had het wel wat: de rij voor de douane waarin je moest wachten tot je paspoort werd gecontroleerd. Er was een zekere spanning: worden we uit de rij gehaald en wordt onze bagage gecheckt? En ja, we hebben te veel flessen wijn meegenomen, zijn we die dan kwijt? De opluchting was telkens weer groot als we het teken kregen dat we door mochten rijden.

Al snel is het mogelijk om de groene weilanden te zien met de rood- en zwartbonte koeien. Idyllische dorpjes in de verte met de kerk in het midden. Dan komen de herkenningspunten: de Moerdijkbrug over het Hollandsch Diep, de Van Brienenoordbrug bij Rotterdam en dan bij Moordrecht de snelweg af.

De weg langs Het Weegje, de school van de kinderen: “Hè mam, die willen we nog niet zien, hoor!” Nog een klein stukje over het Groene Hart landschap kijken, het bordje Boskoop en dan zijn we bij de rotonde en draaien we de Snijdelwijk in. De eerste buurvrouw op de fiets komen we al tegen. We zwaaien vrolijk naar haar, fijn om haar weer te zien.
We rijden onze straat in. Daar is de voordeur. De kinderen buitelen uit de auto en de deur draait open. We zijn weer thuis!

Deze column is op 22 augustus 2014 verschenen op www.inBoskoop.nl

Eén gedachte op “Weer thuis!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.