En nu lust ik wel een advocaatje!

93 is ze geworden vandaag, mijn moedertje. Samen met onze jongste ga ik bij haar op bezoek. Grote bos bloemen bij ons, want wat moet je een 93-jarige nog geven? Meestal heb ik met de kerst mijn ideeën al in cadeaus omgezet en wordt het een plant of, zoals vandaag, een flinke bos bloemen.
Ze zit te stralen in haar stoel.
‘Het gebeurt niet elke dag dat je honderd wordt,’ zegt ze.
‘Nee, dat klopt,’ zeg ik. ‘Maar het duurt nog een paar jaar voor je echt honderd bent.’

Ze weet het niet allemaal precies meer, leeft steeds meer met de mensen uit het verleden. Dan vraagt ze of ik wat voor moe wil meenemen of dat we even langs tante Aaltje kunnen gaan. Ook had ze hele verhalen over ome Luc die ook in haar verzorgingshuis woonde.
Ome Luc, ik had nog nooit van die oom gehoord, terwijl ik best wel veel verhalen over ooms en tantes kende. Gelukkig was daar de jongere zus van mijn moeder, aan wie ik het kon vragen.
Ome Luc bleek getrouwd te zijn met tante Aaltje, de zus van mijn opa, de vader van mijn moeder. Niet zo gek dat ik hem nooit had gekend. Het zou een charmante man geweest zijn, die het niet zo nauw nam met de zeden. Hij had een dochter in het dorp, bij een andere vrouw. Op een dag in de oorlog was hij langs geweest en daarna was de kat spoorloos verdwenen. Toen ze een paar dagen later bij oom Luc en tante Aaltje gingen eten, lag daar opeens konijn op tafel. Mijn tante kon er geen hap van eten. Die was ervan overtuigd dat het hun kat was, die daar lag opgediend.

Mijn moeder eet van haar cake, drinkt de koffie en geniet van alle aandacht. Als ze alles op heeft zegt ze: ‘En nu lust ik wel een advocaatje!’
Ik schiet in de lach. Het gebeurt niet vaak dat mijn moeder nog hele zinnen zegt, meestal zijn het een paar woorden en dan is ze de draad al kwijt. En nu die hele zin: ik lust wel een advocaatje.
Ik loop naar het restaurant beneden en haal een glas advocaat met slagroom. Met glimoogjes zit ze ervan te smullen.

‘Weet je nog, mam, hoe je vroeger op verjaardagen ook altijd advocaat met slagroom had?’ vraag ik haar. ‘En dan likte ik altijd de glaasjes uit. Of je gaf me een beetje advocaat met melk.’
Ze knikt met volle mond.
Zaterdag vieren we haar verjaardag met de rest van de familie. Dan bak ik appeltaart, naar het recept van mijn moeder. Ze zal dan stilletjes in haar stoel genieten van alle drukte om haar heen. Maar vandaag kan ze het nog een beetje regisseren: koffie met cake en een advocaatje met slagroom toe.

17 gedachten over “En nu lust ik wel een advocaatje!

  1. Thijs

    Wat een lief verhaal, de liefde voor je moeder komt heerlijk bij me binnen, Selma. Je bent een fijn een warm mens. En je weet lezen is niet makkelijk voor mij maar jouw verhalen lezen gaat me gemakkelijk af, dank je xxx

  2. Gaby

    Hoi Selma, wat een mooi verhaal! Leuk om weer iets van je te lezen! Ik weet nog wel dat wij altijd (of is het alleen in mijn herinneringen ‘altijd’) op 4 januari de verjaardag van je moeder kwamen vieren. Er stonden dan oliebollen en appelflappen klaar, waar we heerlijk van snoepten. Wat kon jouw moeder lekker bakken! Soms stond het skieën aan en er was een gezelige sfeer. Mooie jeugdherinneringen! Fijn dat je gisteren samen hebt kunnen genieten. Liefs, Gaby

    1. Selma Hoste Bericht auteur

      Dank je wel, Gaby. Heerlijke herinneringen, he? Mijn moeder kon heel goed koken en bakken, daar hebben we vaak van gesmuld. Op oudejaarsdag stonden 3 hele grote pannen met beslag voor de gaskachel. Mijn moeder stond de hele dag te bakken. Als ze klaar was, maakte mijn vader de keuken schoon en ging zij douchen en omkleden.
      Leuk om die herinneringen op te halen.

  3. Ellie Schmitz

    Gefeliciteerd Selma met je jarige moedertje! Wat een leeftijd, 93!! Geniet nog maar fijn samen zoveel als je kunt, ook van de advocaat met slagroom en de appeltaart. Ik geniet ervan weer eens een stukje van je te lezen ?

  4. Monique

    Wat heerlijk om zo de verjaardag van je hoogbejaarde moeder te kunnen vieren. Geweldig!! Fijn dat je haar kunt verwennen en jaaaa: advocaatje met slagroom hoort erbij! Geniet ervan vol dankbaarheid, elke dag dat ze er nog mag zijn.
    En natuurlijk is ze 100! Elk jaar weer?
    Liefs Monique

  5. Anneke Nieuwenhuizen

    Hoi Selma, ik klikte op het fotootje van je moeder ( wat ziet ze er nog geweldig uit) toen ik op deze site kwam. Heb met veel plezier het verhaal gelezen, en alweer 93 Jaar. Nu ik in Boskoop werk ga ik haar zeker even feliciteren, en ook om haar weer even te zien. Wat jij schrijft over dat advocaatje en het glaasje uitlikken, dat deed ik vroeger ook. Ik mis de bewoners van Souburgh best wel, maar ben blij dat van daar al verschillende mensen nu ook in Boskoop wonen. Ik wens jullie met je moeder alvast een heel fijn Verjaardagsfeest. Liefs, Anneke.

  6. Jannie Harmsen

    Geweldig Selma, wat hartverwarmend geschreven. Van harte gefeliciteerd met de verjaardag van je moedertje en dat jullie nog een mooi poosje van elkaar mogen genieten, ondanks haar geheugen die het de ene keer wat meer zal laten afweten dan de andere keer. Laat de appeltaart goed smaken en vergeet het advocaatje niet!;)

  7. Hiltje

    Aahhww wat een mooi hartverwarmend verhaal. Ik word er emotioneel van…En denk aan mijn eigen lieve moeder…
    Afijn daar ga ik verder niet op in want het is feest bij jullie! Pracht leeftijd 93! , tjonge en dan snoept ze nog lekker van haar advocaatje met slagroom ❤ En geniet ze 🙂
    Van harte gefeliciteerd Selma met de verjaardag van jouw lieve moedertje. Ik hoop dat je nog véle jaren van haar mag genieten.
    Liefs, Hiltje

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.