Een kerst zoals vroeger

Nelly de Wit zit op haar plekje voor het raam en kijkt naar buiten. Ze ziet de mensen die buiten lopen. Ze zijn warm ingepakt en sjouwen met kerstbomen en boodschappen. Ze zucht. Vroeger was er een tijd dat ze dat ook deed. Vroeger, toen ze nog kon praten. Nu is er stilte, maar niet in haar hoofd.
Er wordt op de deur geklopt en een vrijwilliger komt haar kamer in.
“Dag mevrouw De Wit, heeft u trek in een kopje thee? Wat een weer hè? Het is maar goed dat u hier binnen in de warmte zit. Goedemiddag.”
De deur gaat weer dicht. En Nelly zit daar, alleen met haar gedachten.
‘Ze proberen het niet eens meer. Ze weten dat ik toch niks zeg. Maar ik ben niet gek, hoor. Ik kan alleen niet meer praten,’ denkt ze.
’s Avonds wordt Nelly naar bed geholpen. Haar bed staat niet ver van de stoel, waar ze de hele dag in zit en naar buiten kijkt. Haar kamer is maar klein. Maar het is haar hele leven. Naar buiten gaat ze niet meer. Ja, als de kinderen haar komen halen. Maar die hebben het zo druk.
En zo valt ze langzaam in een diepe slaap.
Dan opeens ziet ze een blauw licht. Er staat een vrouw in haar kamer.
“Schrik maar niet,” zegt de vrouw. “Ik wil u wat vragen. Wat is uw diepste wens voor Kerstmis?”
Nelly denkt na. Ze zegt: “Ik zou nog wel eens kerstfeest willen vieren zoals vroeger. Met mijn man en kinderen. En samen zingen.”
Het volgende moment is het licht weg. En Nelly ligt en wacht tot het ochtend is. Nog 2 keer ziet ze de vrouw in het blauwe licht. De vraag is steeds hetzelfde en Nelly’s antwoord ook.
Plotseling is er een wit licht. Opnieuw staat er een vrouw. “Wakker worden, mevrouw De Wit. Gezegend kerstfeest. Ik heb uw mooiste kleren al klaargelegd.”
Nelly kijkt haar met grote ogen aan. Wakker worden? Ze heeft toch niet geslapen? En is dit dezelfde vrouw? De vrouw die vannacht naar haar wensen vroeg? En tegen wie ze opeens kon praten?
Als Nelly aangekleed is, wordt ze meegenomen naar de eetzaal. De tafels zijn gedekt met kerstkleden. En bij elk bord ligt een kerstservetje. Schalen kerstbrood staan op de tafels. Er klinkt heel zacht kerstmuziek. Nelly neuriet mee. Ze kijkt naar de lichtjes en knikt naar haar medebewoners.
En dan is er weer dat licht. Nu nog mooier dan eerst. Blauw, groen, en gouden stralen omringen haar. Ze hoort haar kinderen. “Mam, we zijn er. Vrolijk kerstfeest. Mam, mamma.”
En dan ziet ze haar man. In het mooiste licht van allemaal. Hij opent zijn armen en eindelijk kan ze weer tegen hem aankruipen. “Het is kerst, Nelly, we zijn weer samen.”
Nelly zit in haar stoel. Ze lijkt diep in slaap, maar haar kinderen weten wel beter. Ze is thuis, op het mooiste feest van allemaal.

 

 

Met dit verhaal heb ik de kerstverhaalwedstrijd van de ‘Gouwe Koerier’ gewonnen. December 2011.

13 gedachten over “Een kerst zoals vroeger

  1. Hiltje

    Wat een prachtig verhaal Selma ❤
    Ik zat er helemaal in en je bracht me een hartverwarmend kippenvel.
    Snap heel goed dat je met dit verhaal gewonnen hebt.
    Fijne dagen voor jou en je gezin 🎄🍀💫🤗

  2. Nel

    Net weer even je kerstverhaal gelezen…erg mooi …ook erg zielig … Knap geschreven Selma….vind ik elke keer weer!!!

    Ga vaak even naar je site….om te ontspannen…..

    Doeiiiii een fijne kerst…(leuk dat je vanmiddag aan me dacht)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.