Een heel bijzonder kerstdiner

Het is een paar dagen voor kerstmis en ik loop, samen met mijn moeder, naar het restaurant van het zorgcentrum waar zij woont. Een pianist speelt kerstliedjes en de directeur van het zorgcentrum komt naar ons toe: “Welkom dames, zal ik u voorgaan naar uw tafel?” Hij loopt door het restaurant naar een mooi gedekte tafel waar al twee bewoners zitten. Mijn moeder knikt naar de man en vrouw en ik stel me voor.

“Heeft u trek in een glaasje wijn? Wit of rood?” De secretaresse staat met twee flessen naast mijn moeder. Ze kijkt me aarzelend aan. Ik knik naar haar: “Neem maar lekker, mam!”

Even later genieten we van een amuse. “Ik woon hier pas drie dagen,” zegt de vrouw tegenover me. “Alles zit nog in dozen. Ik heb ook nog geen schoenen, alleen mijn pantoffels.”
“Geeft niks hoor, die zitten toch onder tafel,” knik ik haar toe.

Ik hou mijn moeder goed vast als we naar het koud buffet lopen. Gelukkig is daar het hoofd van de verzorging. “Zal ik wat lekkers voor u opscheppen, mevrouw?” Hij pakt een bord van de stapel en gedrieën lopen we langs de schalen met mooi opgemaakte salades. Mijn moeder wijst hier en daar wat aan en ik pak nog een paar stukjes stokbrood voor haar.

“Wat doet u met de kerstdagen?” vraag ik aan de man aan onze tafel. “Blijft u hier of gaat u naar familie?”
“Misschien komt mijn zoon,” antwoordt hij. “Ik weet het niet.”
“Vroeger kwamen ze allemaal bij mijn man en mij, maar mijn dochter is nu zo druk geweest met mijn verhuizing,” zegt de vrouw tegen me. “Die is vast te druk om te komen. En ik ben ook mijn schoenen nog kwijt. Kijk, ik heb mijn pantoffels aan.”

Als de kokkin ons uitnodigt voor het hoofdgerecht, pak ik het bord van mijn moeder en loop met de man en vrouw mee naar het warm buffet.
“Kan ik dat wel eten?” vraagt de man aan de kokkin.
“Het is kalkoenrollade,” zegt ze, “En zo mals, het valt vanzelf uit elkaar.”

Een kerstlied klinkt opeens door het restaurant. Een gelegenheidskoortje van vrijwilligers staat naast de piano en geeft een prachtig concert. Veel bewoners zingen zachtjes mee met de bekende liederen.

De pianist zegt dat we verzoeknummers aan kunnen vragen. En terwijl mijn moeder smult van het ijs, vraag ik om ‘White Christmas’, het lievelingslied van mijn vader.

Na nog een kopje koffie lopen we terug naar mijn moeders kamer. Ik ben diep onder de indruk van deze avond. Sommige bewoners zullen met kerst worden opgehaald door familie om daar kerst te vieren of krijgen visite. Maar er zijn ook heel wat bewoners die in het zorgcentrum blijven. Zij hebben vanavond een geweldig kerstfeest meegemaakt.

2 gedachten over “Een heel bijzonder kerstdiner

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.